Persoonlijk zou ik het ‘m niet geven, maar m’n prachtige ‘net nieuwe’ auto bereikt binnenkort de respectabele leeftijd van negen.
En dat betekent dat ‘ie binnenkort weer eens een dagje op bezoek mag bij z’n biologische ouders.
Die afspraken kunnen tegenwoordig – heel hip – online worden ingepland.
Daar is helemaal een fancy systeem voor ingericht en dan kun je het helemaal zelf regelen.
Super makkelijk én klantvriendelijk.
Zogenaamd.
Het systeem heeft namelijk één nadeel: hij is nogal kleinzerig.
Je moet zo’n beetje alles doorgeven: naam, adres, kenteken, kilometerstand, email, telefoonnummer, geboortedatum, de geheime code onder de middelste gordel van de achterbank, de meisjesnaam van je oma… jij wilde zo nodig een Duitse auto en dat zal je weten ook.
Maar mocht je gore lef hebben om per ongeluk een typefout te maken in het kenteken, dan loopt alles vast. Ook al klopt de rest perfect en sta je al jaren – bijna zes dus inmiddels – geregistreerd.
Je voelt de paniek zo door het scherm heen komen…
Mevrouw, u voert EEN VERKEERDE LETTER in!
Nu hebben we TOTAAL GEEN IDEE wie u bent en om welke auto het gaat!!
Dit probleem is ONOVERKOMELIJK!
Deze FATALE misser is NOOIT MEER goed te maken!!
… dat gevoel draagt de foutmelding zo’n beetje in zich.
Terwijl, als Frits z’n systeem gewoon had geleerd om niet alleen maar naar het kenteken te kijken er precies niks aan de hand was geweest.
Die meisjesnaam van oma is immers al negentig jaar hetzelfde, daar verandert niets meer aan 😉
Alle gekheid op een stokje, een beetje vreemd is het wel.
Want hoewel ik best begrijp dat je het kenteken als leidraad aanhoudt, geven al die andere gegevens je meer dan genoeg handvatten om te kunnen concluderen welk wagentje z’n verjaardag viert.
Maarja, als je daar niet op let.. dan kun je er niets mee.
Dit probleem doet zich overigens niet alleen voor in communicatie tussen mens en machine.
Ook als twee mensen met elkaar proberen te praten, gebeurt er iets vergelijkbaars – anders had ik er ook geen stukje aan hoeven wijden, zeg maar 😉
Stel nou dat jij zo’n mens bent die probeert met andere mensen te communiceren.
Dan loop je onvermijdelijk tegen het probleem aan dat jij allerlei dingen uitzendt – meer en minder subtiel – maar dat je in principe geen flauw idee hebt op welk detail die ander let om z’n conclusies op te baseren.
Omgekeerd heb je hetzelfde: zij staan jou allemaal dingen te sturen, maar jij reageert ook alleen maar op dat kleine beetje dat je opvangt én waar je betekenis aan geeft.
De kans dat zij oppikken wat jij bedoelt en/of dat jij in de gaten hebt wat zij willen zeggen is daarmee vrij klein geworden.
En op zich is daar ook helemaal niet zoveel mis mee: we hebben er allemaal last van en blijkbaar ga je er niet heel snel dood aan.
Waarom zou je er dan toch iets mee willen?
Nou, omdat het je wel enorm kan helpen in je ‘levensgeluk’ (of minder zweverig: in het bereiken van je professionele resultaat) als je jezelf bekwaamt in het versturen en ontvangen van boodschappen.
Hoe beter jij bent in het interpreteren van de signalen van anderen, hoe groter de kans dat je hun daadwerkelijke bedoeling achterhaalt.
En hoe accurater jij jouw boodschap kunt vormgeven zodat ‘ie ontvangen wordt zoals je bedoelt, hoe kleiner de kans dat je verkeerd begrepen wordt.
Klinkt ingewikkeld?
Ja en nee.
Ja, het vraagt veel flexibiliteit van je en je zal al die aandacht die je nu op jezelf richt (vinden ze me wel leuk, kom ik wel daadkrachtig over, zeg ik niet iets doms) op die ander moeten leren focussen (hoe beleeft hij de wereld, wat vindt zij belangrijk, wat maakt hun reactie zo logisch).
Tegelijkertijd is het geen magisch proces.
Je kunt het gewoon leren.
Inmiddels is het ruim vijfentwintig jaar geleden dat we de opleiding daarvoor (de Professional Business Communicator) hebben opgezet en altijd zijn blijven finetunen.
Op basis van nieuwe inzichten, de veranderende maatschappij en uiteraard feedback van de ruim vierhonderd PBC’ers die we hebben opgeleid.
Maar het uitgangspunt is altijd gebleven: leidinggeven is een ambacht.
Het is een vak en vereist dus een gedegen opleiding waarin je niet alleen theorie leert, maar juist ook in een veilige omgeving voldoende ervaring opdoet.
Zodat je na afronding een solide basis hebt om zelfstandig te opereren en het zelfvertrouwen hebt opgebouwd om dit ook met een zeker gevoel te kunnen.
In oktober starten we weer met een groep PBC’ers – de enige keer dat we dit jaar starten.
Je vindt alle info – praktisch en inhoudelijk – hier >>
Of je belt ons even, dat kan natuurlijk ook altijd!