Verongelijkt reed ik die zeikerd van een instructeur terug
4 juni 2020
Sinds de autorijlessen weer door mogen gaan, wordt ons industrieterrein overspoeld door lesrijders. Behalve die grote blauwe L en het gegeven dat ze de motor steeds laten afslaan, zijn ze tegenwoordig heel goed te herkennen aan iets heel anders.
Ze dragen namelijk mondkapjes.
Echt goed gaat dat nog niet, want van de week was er een instructeur die blijkbaar iets belangrijks wilde bespreken met z’n leerling. Hij ging er eens goed voor zitten: hij draaide zich half om in z’n stoel en deed z’n kapje naar beneden..
Heel besmettingsveilig allemaal 😉
Hoe dan ook, door al die lesauto’s moest ik weer denken aan de Praktijkdag voor Jonge Autorijders die hier in de buurt gebruikelijk is.
Of misschien doen ze het inmiddels niet meer, dat weet ik eigenlijk niet.
In ieder geval kreeg ik ongeveer een jaar nadat ik m’n rijbewijs had gehaald de uitnodiging om mee te doen aan die dag.
Mijn reden om daar aan mee te doen was vooral de belofte dat je een noodstop mocht maken op een gladde baan.
Leek me prachtig.
Zeker omdat het met de auto van iemand anders was voor het geval het me toch niet zou lukken 😉
Eén van de andere dingen op het programma was een rondje rijden met een instructeur. Je deed dan gewoon wat je altijd zou doen en die kerel gaf dan aan het einde nog wat extra tips om te verbeteren.
Hij had vast meerdere dingen aan te merken op mijn rijstijl, maar één opmerking weet ik nog heel goed.
Want die lamzak van een instructeur had commentaar op het feit dat ik tijdens het rijden m’n hand op de versnellingspook had en daarmee maakte ik op termijn de versnellingsbak kapot.
Als ik daar niet snel mee ophield, zei hij, dan zou ik voor dat ik het wist mijn ouders opzadelen met een hele dure reparatie (ik had toen nog geen eigen auto, vandaar).
Eigenlijk werd ik daar een beetje boos van, want ik deed hartstikke m’n best om goed te rijden. Iedereen had altijd al zo veel commentaar omdat ze vonden dat ik te voorzichtig reed en nu kwam dit er ook nog eens bovenop.
Verongelijkt reed ik die zeikerd van een instructeur met z’n domme lesauto-zonder-l (“Je bent geen leerling meer, dus die L haal ik er even vanaf.”) terug naar het startpunt.
Het duurde een paar dagen voordat ik me realiseerde dat het misschien toch niet zo heel eerlijk was om die vent van alles kwalijk te nemen.
Want zelfs als zou blijken dat ‘ie gelijk had, wat zou hij daar dan mee winnen?
Hij heeft er niks geen last van als ik de auto van m’n moeder aan yoghurt rijd, wat maakt hem dat nou uit?
En datzelfde geldt op zich natuurlijk ook voor alle andere keren dat mensen feedback.
Ja, wat ze vertellen gaat alleen maar over hoe zij een situatie zien of ervaren, maar ze vertellen je dat niet om er zelf beter van te worden.
Ze doen het, zodat jij er jouw voordeel uit kunt halen.
Toch is de eerste reactie voor veel mensen die aan de ontvangende kant zitten, om toch vooral heel boos te worden op degene die de feedback geeft.
Doe jij dat (soms) ook en lijkt het je lekker om dat voortaan niet meer te doen?
Dat je in plaats daarvan feedback gewoon kunt accepteren en er voordeel uit kunt halen (en niet opstandig te worden en weigeren te luisteren)?
Mail dan efkes voor een afspraak 🙂
Abonneer je op onze wekelijkse tips voor leidinggevenden.
“Dank voor de wederom heerlijke e-mail.”
“Ik geniet van elke mail die ik van jullie krijg.”
